Het verhaal van Cobi Kempe

Meedenken met de cliënt is een groot deel van mijn werk. Daarvan is het volgende verhaal een voorbeeld:

Wekelijks kom ik bij een oudere dame met beginnende dementie op bezoek. Onder het genot van een kopje koffie praten we heel wat af. Zeker in deze coronatijd is ze blij met wat aandacht, haar kinderen wonen niet in de provincie en die mist ze steeds meer.

Zo kwam het dat we aan de praat raakten over een uitvaart, of beter gezegd: háár uitvaart. Mevrouw kwam met de vraag of het raar is om daar nu al over na te denken, mevrouw wilde eigenlijk al één en ander geregeld hebben om de kinderen te ontzorgen als zij zou komen te overlijden. Zij wilde graag dat ik met haar mee zou gaan naar een gesprek met een uitvaartondernemer.

Ik kon haar gerust stellen dat het helemaal niet raar is om er nu al over te praten. Het is juist goed om dit al bespreekbaar te maken en op papier te zetten. Al pratende konden we veel op papier zetten en waren we voorbereid op het gesprek met de uitvaartondernemer.

Het was te zien en te merken dat dit gesprek mevrouw rust gaf, er viel een last van haar schouders. 

Met medeweten van mevrouw sta ik ook in contact met haar dochters, hiervoor hebben we een groepsapp aangemaakt. Als ik tijdens mijn bezoek dingen opgemerkt heb waar de dochters ook van moeten weten dan stuur ik hen daarover een berichtje. Dit gaat altijd in overleg met mevrouw, ze is erg blij dat ik ook contact onderhoud met haar dochters. En omgekeerd zijn de dochters blij met berichtjes over hun moeder, ik zie en hoor soms dingen die mevrouw zelf vergeet te vertellen of die zij moeilijk vindt om te verwoorden tegenover haar dochters.

Het is mooi werk om cliënt en naasten bij te mogen staan. Mevrouw heeft veel voorbereid voor als zij komt te overlijden, zij maakt van haar nabestaanden geen spoorzoekers. Dit werk geeft mij een zonnestraaltje in mijn dag, het is mooi om iemand op deze manier een stukje rust te kunnen geven.

 
Cobi Kempe