Blog van Ilse Segers
"Omdat ik werkzaam ben als administratieve hulp voor nabestaanden in België is dit ook een verhaal dat ik daar meemaakte, maar de boodschap erachter is ongetwijfeld ook van toepassing in Nederland.
Ik werd geroepen bij het overlijden van An. Zij verongelukte 2 maanden voor haar 50ste verjaardag. An was enige dochter van Suzy. Haar papa was reeds enkele jaren overleden. Het nieuws sloeg in als een bom bij de vele vrienden en bij de collega’s. Om nog maar over het drama te zwijgen voor de mama. Suzy kreeg hulp aangeboden langs alle kanten, maar toch wou ze graag dat een onafhankelijk persoon haar hielp met de administratie, iemand waarop ze kon vertrouwen terwijl zij zich in alle rust kon bezighouden met afscheid nemen en rouwen om haar geliefde dochter. Ze wilde ook niet dat iemand van haar (schoon)familie zich ging ‘bemoeien’ met de financiële kant. Voor haar leek het simpel. Zij was enige erfgenaam, zij zou alles erven, maar dat was buiten het Belgische erfrecht gerekend.
An had namelijk geen testament opgesteld en daardoor gaat in België de helft van de bezittingen naar moeder en de andere kant naar de familie van de vooroverleden vader. De 6 zussen van de papa werden zo ineens erfgenaam. Een ramp te weten dat An haar tantes de laatste keer zag, 5 jaar geleden, op de begrafenis van haar vader. Dit zou An niet gewild hebben. Ofwel wou ze dat haar gelden naar haar mama gingen ofwel naar een goed doel.
Hier kan de klok niet teruggedraaid worden, maar ik denk dat er vele erfenisdrama’s vermeden kunnen worden als iedereen op regelmatige basis een afspraak maakt bij de notaris om daar de huwelijkscontracten, testamenten , zorgvolmachten te laten (her)bekijken om zo aan successieplanning te doen. Naar de dokter gaan we ook voor een volledige check-up. Waarom niet naar de notaris?
In dit geval had 1 simpel papiertje ervoor gezorgd dat alle bezittingen van An naar haar mama gingen en niet naar haar tantes die ze nooit zag. Ik heb intussen een hechte band opgebouwd met Suzy omdat ik ze bijstond op het moment dat ze haar kostbaarste bezit verloor. Haar dochter die slechts 1 jaar ouder was dan ik. De bijstandsperiode is intussen afgelopen, maar dit is een plaats waar ik nog regelmatig een thee ga drinken."
Ilse Segers
Toporde
